Słone serowe ciasteczka
Kruche ciasteczka z dodatkiem sera topionego. Bardzo dobre do wina i piwa. Niestety zjadają się błyskawicznie.
Składniki na słone serowe ciasteczka
50 g zmielonych, obranych migdałów (niekoniecznie)
150 g masła
1 jajo
100 g topionego serka, b. miękkiego
sól, pieprz
1 jajo do smarowania ciastek
kminek, czarnuszka, sezam do posypywania
Przygotowanie dania słone serowe ciasteczka
Mąkę zmieszać z migdałami, solą, pieprzem. Przesiekać z masłam i serkiem, zagnieść wszystko z jajem szybko. Włozyć do lodówki na pół godziny.Potem taczać mozliwie cienko - jak na makaron.
Mozna wycinać malutkie krążki, co robię używając zakrętki do leków, ale to duzo roboty. Prościej jest pociąć ciasto radełkiem na kwadraciki 2,5 x 2,5.
Smarować jajem i posypywać wg. upodobania.
Dzięki dodatkowi pieprzu są pikantne.
Naprawdę bardzo dobre, o wiele lepsze od wszelkich krakersów. Gości trudno powstrzymać przed zjedzeniem wszystkich, dlatego należy uważać, żeby się nie zatkali zbytnio przed właściwą kolacją.
Crumiri - ciasteczka włoskie ze szprycy
Noooo, ależ mi się przepis trafił! Jestem w siódmym niebie! Wreszcie mam dobry przepis na ciasteczka ze szprycy!
Ile ja się uszarpałam z ciastem, które nie chciało się przecisnąć przez tarcze szprycy! Podejrzewałam, że kolejne szpryce, które prawie że kolekcjonowałam, są do niczego. A tu proszę! Kłopoty jak ręką odjął. Zero trudności.Ile to jednak zależy od dobrego przepisu! Ten pochodzi z...
Monastyrska izba
pod taką właśnie nazwą, najczęściej spotykam to ciasto (tam mówią tort) na rosyjskich forach i blogach. Przepisów na nie jest całe zatrzęsienie. Tak samo jak i nazw : "Шалаш", "Вишня в сотах", "Поленница", "Вишнёвый сад", "Соты", "Крыша", "Вишневая горка", "Девичий монастырь", "Дрова под снегом". Podstawa to: ciasto kruche (choć i z krucho-miodowym też się spotkałam), wiśnie (z soku, świeże...
PĄCZKI PANI RÓŻY
Jak byłam młodą dziewczyną tymi pączkami raczyła nas w pracy zawsze w Tłusty Czwartek najstarsza wówczas z pracownic - pani Ziuta, która tak naprawdę miała na imię Róża. Do dziś nie wiem czemu mówiłyśmy na nią Ziuta. Może imię Róża nie pasowało wówczas do siermiężnej komunistycznej rzeczywistości. Wtedy pierwszy raz jadłam pączki lukrowane i zdobione skórką pomarańczową. Dziś to brzmi...
