Penne all' Arrabbiata
Składniki na penne all' arrabbiata
2 puszki pomidorów (każda po 400 g)
2 cebule średniej wielkości (najlepiej cukrowe)
3 ząbki czosnku
2 małe świeże czerwone papryczki chilli (jeśli nie lubisz bardzo ostrych potraw, dodaj jedną lub pół papryczki)
5 łyżek oliwy
10 dag świeżo startego parmezanu
1/2 łyżeczki cukru
świeżo zmielony czarny pieprz
sól
Przygotowanie dania penne all' arrabbiata
- Obraną cebulę pokrój na cienkie piórka. Ząbki czosnku pokrój na cienkie plasterki.
- Papryczki przekrój wzdłuż na połowę, usuń nasiona, następnie drobno je posiekaj (papryczki, a nie nasiona, uważaj, bo są bardzo ostre).
- Makaron ugotuj "al dente" w dużej ilości wody.
- W dużej patelni rozgrzej oliwę, wrzuć cebulę oraz papryczki i smaż przez 2 minuty cały czas mieszając, dodaj czosnek, wymieszaj, smaż, aż czosnek zacznie się złocić. Dodaj pomidory, dopraw solą, cukrem i pieprzem, wymieszaj i gotuj na małym ogniu przez 10 minut.
- Sos zestaw z ognia, dodaj do niego połowę parmezanu, wymieszaj.
- Do sosu dodaj lekko odcedzony makaron i wymieszaj.
- Porcje na talerzach posyp parmezanem. Od razu podawaj, bo danie najlepiej smakuje, kiedy jest bardzo gorące.
Conchiglioni
Lubię gotować, experymentować i rozkoszować się smakami, czasami
stworzę prawdziwe kulinarne arcydzieło, kulinarne cudo, dania zazwyczaj
są szybkie, proste jak równiez pracochłonne na uplane dni lata.
Na upalne dni lata polecam Conchiglioni \"chłopakowi na powitanie i
mężowi na śniadanie\"
Makaron Conchiglioni jest gościem w moim domu. Bardzo go lubię, ale
sporadycznie przygotowuję,...
Crumiri - ciasteczka włoskie ze szprycy
Noooo, ależ mi się przepis trafił! Jestem w siódmym niebie! Wreszcie mam dobry przepis na ciasteczka ze szprycy!
Ile ja się uszarpałam z ciastem, które nie chciało się przecisnąć przez tarcze szprycy! Podejrzewałam, że kolejne szpryce, które prawie że kolekcjonowałam, są do niczego. A tu proszę! Kłopoty jak ręką odjął. Zero trudności.Ile to jednak zależy od dobrego przepisu! Ten pochodzi z...
Czekoladowa Pavlova z wiśniami
Bardzo karnawałowa. Z wierzchu krucha, w środku słodka i ciągnąca. Bardzo przyjemną jest myśl, że my, Słowianie mamy z tym deserem bogów coś wspólnego!
Przez wiele lat beza kojarzyła mi się zupełnie inaczej, ale w tym wydaniu przełamała uprzedzenia i weszła na stałe do mojego repertuaru. Obawiam się, że w najbliższym czasie będę karmić swoje otoczenie wszelkimi możliwymi wariantami torciku...
