Orzechowiec
Wspaniałe ciasto według przepisu cioci mojej koleżanki. Mocno orzechowe z kwaskowym akcentem powideł śliwkowych.
Składniki na orzechowiec
1/2 kg mąki
200 g cukru
200 g margaryny
2 całe jajka
2 łyżki miodu
2 płaskie łyżeczki sody
2 łyżeczki mleka
Krem:
1 op. budyniu śmietankowego
1 kostka masła
2 łyżeczki kawy rozpuszczalnej
Orzechy:
300 g orzechów włoskich nie siekanych
100 g cukru
120 g masła
1 łyżka miodu
Dzięki SIRT to Cię uda - kliknij po super przepisy
Przygotowanie dania orzechowiec
Miód i sodę rozpuszczamy w mleku.Makę przesiewamy, dodajemy posiekana margarynę i jajka i rozpuszczoną sodę z miodem. Zarabiamy ciasto i dzielimy na 3 części.
Blachę prostokątną (24x40)wykładamy pergaminem, smarujemy masłem i posypujemy odrobiną mąki.
Pieczemy 2 cienkie placki (10-15 minut w temp. 180 st.C). Do trzeciego placka będą potrzebne orzechy, które przygotowujemy następująco:
rozpuszczamy masło z miodem i cukrem, wsypujemy orzechy i smazymy kilka minut aż wchłoną miód i będą wyglądaly jak polakierowane.
Gorące orzechy układamy na surowym placku, rozdzielamy widelcem i pieczemy jak pozostałe placki.
Teraz pora na krem:
Gotujemy 1 budyń smietankowy w połowie podanej na opakowaniu ilości mleka, odstawiamy do wystudzenia.
Kostkę masła ucieramy na puch, stopniowo dodajemy zimny budyń i 2 łyżeczki kawy rozpuszczalnej.
Na pierwszy placek kładziemy powidła (lub inny kwaskowy dżem) i połowę masy budyniowej, przykrywamy drugim plackiem, który smarujemy reszta kremu. Na wierzch kładziemy placek z orzechami.
Całe ciasto owijamy folią spożywczą i wkładamy na noc (a najlepiej na 2 dni) do lodówki żeby sie przegryzlo i zmiękło.
Przed zawinięciem mozna od razu ciasto pokroić na porcje, żeby później orzechy brzydko nie łamały placków.
Ciasto może wydawać się trudne do rozwałkowania i sprawiac wrażenie, że jest go za mało na taką blache, ale placki naprawdę muszą być cieniutkie.
Chcesz schudnąć?
Tutaj (kliknij) jest SKUTECZNY sposób bez wyrzeczeń.
Klejnoty Księżniczki
Znalazłam je w "How to be a Domestic Goddes" Nigelli Lawson. Napisała w książce, że po wystygnięciu wygladają jak klejnoty noszone przez tajemniczą księżniczkę z bajki. Upiekłam, nałożyłam dżem, wyszłam z domu. Wracałam, kiedy słońce powoli zachodziło. Jak na nie spojrzałam, wiedziałam że Nigella miała rację. Ciepłe światło zachodzacego słońca odbijało się w przepięknie lśniącej krwawo...
Banalniak
Dziwna nazwa jak na ciasto ,prawda? Ja je tak nazwałam ponieważ wydaje mi się , że smak tego ciasta jest znany od lat ( zresztą mój mąż powiedział , że ciasto tego typu robiła Jego Mama ) , sposób robienia jest łatwy i oczywisty .Wszystko jest tak proste , naturalne , smakowo "obeznane " , że inaczej nie można go nazwać .Jednocześnie mam wrażenie , że troszkę o tego typu wypiekach ...
Pavlova (wersja biała)
To moja wersja Pavlowej. Miał wymyślić ją w 1935 roku szef kuchni Hotelu Esplanade w Perth, Herbert Sachse. To ciasto-nieciasto postało na cześć wielkiej rosyjskiej primabaleriny Anny Pawłowej, która była wtedy na tournee po australii. Dla mnie jest kwintesencją kobiecości i elegancji. To nie kusząca swymi urokami Barbie, która po krótkiej zabawie kończy w śmietniku, to Królewna Fiona, której...
