Miodownik z gruszkami.

Wyszedł mi zakalec :(

ja tam wprawdzie tego ciacha jeszcze nie robiłam, ale wcinałam takie wykonane przez Terenię i było bajeczne :-) goraco polecam ;-)

Anusiaczku ciasto wygląda jak na Twoim przepisie, toczka w toczkę. Wyrosło ślicznie i jest pachnące i polewa sie nie przypaliła. Pozwoliłam sobie nieco zmodyfikować tę ostatnią i dodałam ze dwielyżki wody i wyszła superowo. Na pół godzny(może 35 minut) przykryłam je folią i potem dopiero odkryłam i dałam nieco niższą temperaturę(170-180). Polecam mam nadzieję, że smak jest równie powalający jak wygląd, niestety przekonamy się o tym za pół godzinki, ponieważ czekamy na gości :)

Ciasto trochę za słodkie, ale mi się nie przypalało. Tylko gruszki opadły, ale i tak ciasto zostało zjedzone :)

Miałam pecha, bo kupiłam niedobre gruszki. Finał był taki, że ciasto wylądowało w koszu. Gruszki pozostały twarde, a polewa się przypaliła, co ogólnie dało niezjadliwy smak. Niby robiłam wszystko ściśle z przepisem, a nic nie wyszło. Ponawiać nie zamierzam

Dla mnie to ciasto jest odrobinę za słodkie. No i nie wyszło jak trzeba. Raczej odwrotnie, tzn. na górze było miodowe ciasto, potem upieczona polewa i na dnie gruszki. Nikt się nie zorientował, że coś jest nie tak i goście zjedli ciasto do ostatniego okruszka.

Zrobiłam w wersji z brzoskwiniami z puszki- połączenie brzoskwiń, ciasta miodowego, polewy orzechowo- miodowo- maślanej dało bardzo interesujący smak....ALE przypaliło się z góry :(((( Miód ma tendencję do przypalania, ale dlaczego akurat mi???? Generalnie: polecam, ale trzeba uważać i miodownika pilnować ;)

U mnie miodownik urósł pod same niebo, niemal uciekł mi z tortownicy. Był puszysty, z chrupiącą górą. Musiałm uważać bo już miał zakusy do przypalenia (od góry). Użyłam miodu wielokwiatowego i wyszedł mi o wiele ciemniejszy. Rodzina powiedziała, że znów zaszalałam - co oznacza duży plus.

Zrobiłam to wspaniałe ciasto, bo tak smakowało i wyglądalo, jedynie co to to, że różniło się od Twojego kolorem ciasta mnie wyszło ciemne jak murzynek. Myślę że to przyczyna miodu, dodałam spadziowy i tak na oko. Jednak to w niczym nie przeszkadzało po placku ani śladu.

Podałam to ciasto m.in. nowosądeczaninowi (z urodzenia, bo teraz już tam nie mieszka), i prosił, żeby koniecznie przekazać Ci, Anusiaczku, że jest pyszne. Ja też tak myślę. Robiłam to ciasto, zanim pojawiło się jego zdjęcie, i widzę, że mnie wyszło trochę niższe, niż Tobie, ale może wzięłam większą blaszkę? robiłam w prostokątnej. Natomiast co do smaku ciasta – to można tylko chwalić. Trzeba rzeczywiście uważać z czasem pieczenia, i sprawdzać ciasto, bo miód szalenie lubi się przypalać; mnie w pewnym momencie dno ciasta zaczęło podejrzanie ciemnieć. Okazało się, że już jest gotowe, kilka minut przed czasem.

Niestety polewa po 10 min się przypaliła, piekarnik był rozgrzany do 190 stopni. Przykryłam ciasto folią i jakoś się dopiekło. Wyszło całkiem smaczne, pachnące miodem. Gruszki bardzo dobrze komponowały się z orzechami.

W sobotnie popołudnie zabrałam się za produkcję tego cudu. Przerażenie dopadło mnie podczas próby połączenia miodu z masłem, bo powstała masa miała wygląd zważonego kremu... spanikowałam z lekka, jednak z zakamarków mojej kulinarnej jaźni wyłonił się zdrowy rozsądek, który podszepnął rozwiązanie w postaci naprzemiennego dodawania mąki i jajek co spowodowało, że ciasto pięknie sie połaczyło i mamiło miodowym aromatem z miski obiecując znacznie więcej na potem :) Drugim problemem okazały się gruszki - w końcu to pierwsze w życiu ciasto z tymi owocami więc pytanie jak je kroić, żeby ciasto było zadowolone? wybrałam wersję niezbyt cienkich półplasterków i myślę, że to był strzał w dzisiątkę. Polewa grzecznie nie sprawiła żadnych trudności (no może ciut za gęsta bo przedobrzyłam z ilością orzechów :) ). Wszystko przepisowo wylądowało w tortownicy (ciut większej niż rekomendowana) i zadomowiło się w przyjaznym ciepełku piekarnika. Mówię Wam - CO ZA ZAPACH! Nie mogłam się doczekać, kiedy ten cud wyląduje na moim talerzyku :D na zakończenie dodam, że po cieście nie został nawet okruszek... na pociechę zostało wspomnienie obłędnego miodowo-orzechowego smaku. Anusiaczku chylę czoła bo miodownik jest rewelacyjny więc dzięki, dzięki po stokroć dzięki! :) P.S. Rodzina znów oniemiała z zachwytu :)